نویسنده: یوسف آریایی
سرمای شدید زمستان و بیکاری روز افزون در افغانستان، زندگی را برای خانوادهها دشوارتر ساخته است. با عبور از جادههای کابل، فاصلۀ طبقاتی میان مردم و اعضای گروه طالبان خیره کننده به چشم میخورد. رستورانتهای غذا خوری درشهرنو کابل در اوقات چاشت و شب با ازدحام بیسابقهی از افراد اینگروه مواجه اند که همراه با خانوادهها ویا دیگران مصروف غذا خوردن و لذت بردن از زندگی اند. با عبور اندک از کنار این رستورانتها در گوشههای دیگر شهرکابل یعنی چوک پُل خشتی، کوته سنگی و چهار راهی پنجصد فامیلی، جوانان، نوجوانان و کُهن سالانی کنارهم جمع میشوند که از بام تا شام دنبال دریافت کار شاقه هستند، تا با انجام آن بتوانند در حد کمتر از 250 روپیه تنها پول نان خشک خانوادههای شان را تامین کنند.
شماری از این کارگران میگویند، روزها منتظر میمانند تا بتوانند برای تنها یک روز، کارپیدا کنند. اینکارگران با اشاره به فقر و بیکاری، بهای بلند مواد سوختی و سرمای شدید زمستان میگویند: نه غذا برای خوردن دارند و نه هم چیزی برای گرم ساختن منازل شان. شماری از این کارگران با انتقاد شدید از گروه طالبان میگویند، این چه قسم نظام اسلامی است که حاکمان فعلی در رستوارانتها مصروف خوردن انواع غذاهای قیمتی باشند و مردم در سرمای شدید با گرسنگی دست و پنجه نرم کنند؟ به گفتۀ این کارگران، اعضای گروه طالبان با اخذ مالیات سنگین و کمر شکن از مردم، پولهای جمع آوری شدهی آنان را صرف ثروت اندوزی و خوشگذرانی با خانوادهها و دوستان خویش نموده هیچ نوع احساس مسولیت در برابر مردم نمیکنند.
بیکاری در افغانستان پس از روی کارآمدن گروه طالبان به شدت افزایش یافته است. اخیراً با سرد شدن هوا و توقف کارهای ساختمانی در کشور دامنه فقر بیشتر از هر زمان دیگر خانوادهها را به گرسنگی کشانیده است. ازسوی دیگر کسانی که مصروف انجام کارهای کوچک تجارتی بودند نیز با وضع مالیات سنگین از سوی اینگروه شغل شان را از دست داده و در وضعیت بد اقتصادی زندگی میکنند. نورالله یکی تن از باشندهگان شهر کابل که از باز نشستهگان حکومت پیشین است میگوید: عدم پرداخت پول بازنشستهگی خود وهمسرش از سوی گروه طالبان و همچنان بیکاری دو پسر جوانش او را به ستوح آورده و در کنار مریضی که دارد، شبهای سرد را بدون غذا و دارو در وضعیت رقت بار میگذراند.
رستورانتهای غذاخوری شهرکابل در حالی مملو از افراد گروه طالبان با خانوادههای شان هستند که در حال حاضر بر اساس آمارهای ارایه شده از سوی سازمان جهانی غذا، بیشتر از بیست میلیون تن در افغانستان شبها گرسنه میخوابند و هیچ امکاناتی برای گرم ساختن منازل شان ندارند.
در سوی دیگر شماری از شهریان کابل که چشم به راه کمکهای سازمان ملل متحد در زمستان سال جاری بوده اند میگویند: اعضای گروه طالبان بدون توجه به نیازمندان، کمکها را به افراد نزدیک خود و خانوادههای شان اختصاص داده و توجهی به افراد مستحق نمیکنند.
ذلیخای 45 ساله که مادر چهار طفل است و شوهرش نیز در حمله انتحاری گروه طالبان در چهار راهی زنبق شهر کابل کشته است میگوید: از یک سو اعضای اینگروه به وی اجازۀ کار نمیدهند و در سوی دیگر کمکهایی که پیش از این، از طرف سازمانهای کمک کننده دریافت میکرد نیز بالایش قطع شده، روزهای سرد زمستان را با چهار طفل خُرد سالش گرسنه سپری میکند. گروه طالبان که تطبیق عدالت اسلامی را در افغانستان دستاورد کاری خویش عنوان میکنند، خلاف تمام آموزههای اسلامی با حذف هدف مندانۀ شهروندان از کار، اجازه ندادن به کار زنان، وضع مالیات سنگین بر شهروندان و عدم پرداخت حقوق باز نشستهگان، عامل اصلی گرسنگی بیشتر از بیست میلیون تن در کشور هستند.
شهروندان کشور، خاموشی نهادهای کمک رسان جهانی به نیاز مندان در سرمای شدید زمستان مبنی بر استفادهی شخصی این گروه از کمکهای جهانی را نیز پرسش بر انگیز دانسته میگویند: با وصف آگاهی نهادهای جهانی از وضعیت رقت بار مردم در افغانستان و گرسنگی فراگیر، آنان نیز توجهی به این وضعیت نمیکنند.
در اوج فقر؛ طالبان تهداب یک محراب را در نیمروز به هزینهی ۳۴ میلیون روپیهی کابلی گذاشتند